ზღუდე

გარემოვლებული კედელი, ანუ სხვა რამ სიმაგრე (ფსალ. 17, 20 და 50, 18), стена, ограда (კუალად ფსალ. 79, 12 და 88, 40; მატ. 21, 33), оплот. სახენი ამისნი: გალავანი არს ნაგები ქვითკირითა ანუ ალიზითა გარემოს მონასტერთა, ეკლესიათა, სასაფლაოთა და მისთანათა; ვალანი ანუ ფიცრული არს გალავანი ფიცრისა; თარჯი არს გალავანი გარემოს ქალაქთა; ეზო სახლთა ზღუდე, მოვლებული განითი განად, ანუ სიგრძითი სიგრძედ, რათა საშუალს აქუნდეს ადგილი; სინდონი თურქთა ენით თეჯირი, კარვის ზღუდე; ბაკი, კარაბაკი და ტრუშული ხვასტაგთ სადგურად ფიჩხისა და წნელისაგან; ღობე ვენახთა, მტილთა, ბოსტანთა და მისთანათა გარემო შექმნილი ჯალჯისა და ძეძვისაგან; ძელყორე ქვით და ძელით მოვლებული ზღუდე; გისსონი გზათ შესაკრავი ზღუდე; ხირხალი გარემო ხნულთა და კალოთა მოზღუდვილნი ძელნი სამ ან ოთხ რიგად; კანკელი ეკლესიათა შინა საკურთხეველის გამყოფი ზღუდე; ლანძვი და თურქთა ენით მოაჯარი რკინათა ანუ ძელთაგან დაფანჯრული ზღუდე; გოდოლტაძრები ანუ დრესო ქვითკირის ზღუდე მაღალი, ადგილ-ადგილ კოშკებით ნაგები; მასარი ანუ მესერი, ზღუდე მსხვილთა ძელთაგან აღმა დასობილთა ერთმანერთზედ მიკრულთა; სანგარი ანუ პატნეზი მიწის ბეგობი ქვების ჩატანებით მტერთა დასხმის დროს ჩასაფრებისათჳს; ხიმი ზღუდე ლერწმისა, ლელისა და მისთანათა; კაწანი ძეძვი ზეაღმართებით მოვლებული.